زبان چگونه و چه موقع به وجود آمد؟
امید دیگری هم در رابطه با پاسخ به پرسش زبان چگونه و چه موقع به وجود آمد؟ در آموزش ترجمه انگلیسی وجود دارد که با امید پی بردن به وضعیت زبان در مغز مرتبط است و آن امید کسب اطلاعاتی درباره ی چگونگی پیدایش زبان است. برای سال های متمادی، این موضوع در میان زبان شناسان یک تابو به حساب می آمد، زیرا اطلاعات مفیدی درباره ی ساختار زبان، درباره ی عملکرد مغز؛ یا درباره ی پردازش زبان در مغز، یا حتی در مورد نیاکان انسان در دست نبود. در واقع در سال ۱۸۶۷ آکادمی علوم فرانسه بحث درباره ی این موضوع را ممنوع کرد. به خاطر این دلیل موجه که جز تخیلات و گمان هایی، که اغلب بسیار مضحک نیز بودند، چیز دیگری ارائه نمی شد.
امروز چه می دانیم؟
امروزه در وضعیتی بسیار بهتر هستیم. زبان شناسان می توانند مطالب مهمی درباره ی نحوه ی ترکیب زبان ها با یکدیگر به ما بگویند. روان شناسان زبان در زمینه ی درک و فهم شیوه ی پردازش زبان در مغز پیشرفت های عظیمی کرده اند. در حال حاضر، هم عصب شناسان زبان، اطلاعات وسیعی درباره ی ساختار مغز، نحوه ی عملکرد آن، و نحوه ی جاگیری و سازمان دهی زبان در مغز دارند. البته مردم شناسان دیرینه شناس نیز در زمینه ی منشا انسان، پیشرفت های چشمگیری نموده اند. به این ترتیب، در حال حاضر برای بررسی بیشتر این موضوع، به واقعیت هایی دست یافته ایم.
اما این بدین معنا نیست که اکنون به پاسخ این پرسش نزدیکتر شده ایم: چگونه، چه وقت، و چرا زبان به وجود آمد؟
زبان شناسان هم اکنون به طور منظم یحث هایی یا متخصصان رشته های علمی دیگر دارند، بحث هایی با روان شناسان، مردم شناسان، نخست شناسان (primatologists، یعنی متخصصان پستانداران نخستین، گروهی شامل میمون آدم نما، سایر میمون ها و انسان ها) باستان شناسان، و سایر دانشمندان علاقمند با هدف یافتن زمینه هایی مشترک. با این وجود، اطلاعاتی که تا کنون به دست آمده اند، چندان قابل توجه نیستند.
زبان چگونه و چه موقع به وجود آمد؟ پیدایش زبان به چه زمانی برمی گردد؟
برخی باستان شناسان و مردم شناسان بر این باورند که می توانند مدارکی را دال بر یک دوره ی رکورد فرهنگی در زندگی نیاکان ما ارائه دهند. به دنبال این دوره ی رکورد، ناگهان مرحله ی درخشانی از شکوفایی هنر، فن آوری، و فرهنگ، در حدود ۴۰ تا ۵۰ هزار سال قبل فرا می رسد. این دوره باید بیانگر نخستین پیدایش زبان باشد، چون هیچ چیز دیگری نمی تواند این توسعه ی انفجارآمیز را توجیه نماید. دانشمندان دیگر، از جمله بیشتر زبان شناسان، چنین نتیجه می گیرند که قوه ی ذهنی زبان ما چنان در ساختار زیستی ما تنیده شده است، که زبان باید همراه با خود نوع بشر، یعنی انسان خردمند (homo sapiens)، بین ۱۰۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ سال پیش به منصه ی ظهور رسیده باشد.
عمر زبان بیشتر از عمر انسان
از طرف دیگر ، برخی باستان شناسان متقاعد شده اند که فسیل ها یا سنگواره های جمجمه ی نیاکان آدم نمای ما (hominid) که یک میلیون سال پیش می زیستند، و در دوره های قبل از تکامل گونه ی ما زندگی می کردند، مدارکی روشن در مورد رابطه ی مغز و زبان، شبیه ناحیه ی بروکا، به دست می دهند. در این زمینه هیچگونه توافقی حاصل نشده است، چون داده های جدیدی که در دسترس هستند به یک واقعیت خاص اشاره نمی کنند. آنها چنین نتیجه گیری می کنند که عمر زبان حتی باید از عمر انسان خردمند هم بیشتر باشد.
نظریه ی تکامل تدریجی (Gradualist)
آیا زبان به تدریج به وجود آمد، یا به طور ناگهانی؟
نمی دانیم. از یک طرف استیون پینکر، روان شناس زبان، و پل بوم (Paul Bloom)، همکار او، گفته اند که زبان باید آهسته و مرحله به مرحله پدید آمده باشد، یعنی به صورت افزایش های جزئی در واکنش به فشارهای ناشی از انتخاب طبیعی. طبق این دیدگاه، آدم نماهای اولیه، که در کاربرد زبان کمی ماهرتر بودند، در مقایسه با هم نوعانی که توان سخنگویی کمتری داشتند، از امتیاز سازگاری بیشتر برخوردار بودند. به همین دلیل بهتر موفق به بقا شدند، و فرزندان بیشتری داشتند، و در نتیجه افرادی که از نظر زبان ماهرتر بودند، به تدریج با پس زدن همسایگان زبان بسته تر خود، جهان پیرامون را به تصرف در آوردند.
نمودار نظریه تکامل تدریجی
۱٫دستور زبان جهانی (UG)
۲٫دستور زبان جهانی
۳٫خوراک
۴٫به شکار می رویم
۵٫تعداد زیادی گاومیش آنجاست
۶٫تا من نگفته ام حمله نکن
۷٫بیائیم شکار را نزد دیگران برگردانیم.
۸٫گله هایی از گوزن را در بالای تپه دیدم.فکر کنم باید به آنجا برویم.
۹٫زمستان را همین جا بگذرانیم، پناهگاه های بهتری دارد و جانورانی هم برای شکار وجود دارد.
۱۰٫چون مهارت های زبانی ما بهتر شدند، بیشتر دوام آوردیم، اما این اتفاق به کندی و مرحله به مرحله انجام گرفت.
نظریه ی حادثه (The Catastrophic Theory)
از طرف دیگر، زبان شناسان انگلیسی – آمریکائی، درک بیکرتون (Derek Bickerton) از پیدایش ناگهانی، و در واقع حادثه گونه ی زبان، سخن به میان آورده است. به نظر بیکرتون، نیاکان ما برای مدت هایی مدید هیچ زبانی نداشتند. اما به تدریج دارای ساختار مغزی ای شدند، که امکان انجام عملیات ذهنی پیچیده تر برای آنها فراهم شد.
حلقه ی مفقود
تا این که یک روز، آخرین حلقه ی مفقود پیدا شد، و ناگهان زبان از تقریبا هیچ؛ تبدیل به واقعیتی کاملا شکوفا شد.
